Dag 19
Door: Deens
Blijf op de hoogte en volg Denise Paola
04 Augustus 2015 | Colombia, Bogota
Buenas días!
Na een hele lange tijd weer een bericht van mij. Ik heb jullie ontzettend veel te vertellen dus bereid je voor.
Ik ben de de afgelopen week samen met mijn moeder en 3 broers in Bolivar geweest bij familie. De ontmoeting met mijn moeder na 2 jaar was echt geweldig! Ik was zo blij haar te zien!
Ik zal proberen zo georganiseerd mogelijk te schrijven. En niet alles door elkaar.
Dag 1: Woensdag 22 Juli.
Dit was de dag waarop ik ging vliegen. Ik, mijn moeder, Sergio (23 jaar) en Manuel (10 jaar). We hebben die nacht bij mijn andere broer geslapen, Marlon (24 jaar). Hij heeft een appartement in Bogotá. We stonden vroeg op zodat we op tijd weg konden en op tijd op het vliegveld waren. We hebben met z'n vijven in Marlon zijn appartement geslapen. Het gebouw is een soort studentenhuis zoals in Groningen. Maar dan geen studenten, maar van alles door elkaar. Marlon zijn kamer was ook niet zo heel groot dus het was passen en meten met slapen. Ik heb samen met mijn moeder in zijn bed geslapen, Manuel en Sergio op de grond op een matras en Marlon op de bank.
Toen we helemaal gereed waren, alles ingepakt hadden gingen we wachten op een taxi. Marlon was iets eerder weggegaan om een voor ons te vinden. Hij vloog zelf niet mee omdat hij nog moest werken.
Manuel had nog nooit gevlogen dus die was de hele ochtend hyperactief en zenuwachtig voor de vlucht. We vlogen met een binnenlandse vlucht met vliegtuig maatschappij LAN naar Barranquilla. Op het vliegveld gingen we onze bagage afgeven en door de douane. Daar namen we afscheid van Marlon. Hij is trouwens echt cool, echt m'n nigga. Hij heeft vet veel tattoo's en hij draagt Tommy Hilfiger en we zijn echt twee handen op een buik. Oke, maar dat ter zijde. Toen konden we wachten tot we het vliegtuig in konden. Dat duurde gelukkig niet zo lang. De vlucht duurde ook niet lang. 1,5 uur maar. Vanaf het moment dat ik het vliegtuig uitstapte werd ik omver geblazen door warmte. In Barranquilla is het ongeveer 33 graden. En Bogotá is het 13. Dus dat was een lekkere overgang. We werden opgewacht door een van mijn moeders zussen. Tia (tante) Sara. Met haar gingen we in een taxi naar een of andere standplaats voor busjes die naar Magangué rijden. Het is ook een soort taxi, maar dan anders. Ik weet niet echt hoe ik het uit moet leggen. Die auto rit duurde 4,5 uur. Toen we in Magangué aankwamen gingen we per motor ( ja, per motor!) naar Bolivar. Dat was ongeveer 10 minuten en het was echt cool! We reden naar mijn tante Leydis' huis. En daar waren mijn tante, mijn oma, mijn nichtje en mijn grote nicht. En het was echt geweldig om ze voor het eerst te zien!
In Bolivar kent iedereen elkaar. Het is een soort Valthermond maar dan nog kleiner en primitiever. De rest van de familie Rodriquez woont ook allemaal super dicht bij elkaar. Mijn oma woont 500 meter van mijn tante vandaan en weer een paar honderd meter verder wonen mij twee ooms en nog een andere tante. Echt super chill. Die avond heb ik kort even een paar ooms en tantes ontmoet, maar ik was super moe dus ik ging eigenlijk al heel snel slapen. Slapen was echt een hel trouwens, letterlijk. Het is zo warm daar, en de ventilatoren blazen eigenlijk gewoon warme lucht. Dus daar schoot ik nog niet echt iets mee op.
De tweede dag is eigenlijk niet zo interessant, we zijn naar mijn oma gegaan en hebben daar gegeten en gepraat, voor zover dat lukte, aangezien niemand Engels sprak.
De derde dag was ik weer bij oma en ben daarna met mijn nicht naar naar mijn oom en tante geweest. Een broer van mijn moeder. Mijn nicht Tatiana heeft toen mijn nagels gedaan en haar gestijld. Dat was een gezellige middag ondanks dat ik vrij weinig begreep van wat ze zeiden.
Het is niet dat ik super veel heb gedaan die week, want het was elke dag 35 graden. Dan heb je niet echt veel zin om constant bezig te zijn.
Die avond ben ik wezen wandelen met mijn moeder en nicht Jessisca, het was toen wat afgekoeld dus het was te doen. Ook al was het maar 5 minuutjes. We zijn gewandeld naar Rio Magdalena. Dit is de belangrijkste rivier van Colombia die van het zuiden naar het noorden loopt door het westelijke deel van het land. Heel groot en indrukwekkend met houten boten en vissers langs de kanten. Die dag was de man van mijn moeder, Fransisco ook aangekomen in Bolivar.
25 juni kwam er nog een tante aan. Mijn moeder heeft 10 broers en 7 zussen. Kun je nagaan hoe groot de familie Rodriquez is. Dit was Tia Nemisis. Echt een geweldig mens, ontzettend raar en gek, net als ik, maar ontzettend gezellig. Vanaf het moment dat ze me zag was ik haar poppetje en ging ze me de hele tijd knuffelen. We waren die dag bij mijn oma en het was een heus feest. Bier, eten en muziek. En 36 graden. En ik liep in een lange broek omdat ik helemaal lek geprikt ben door muggen en gebeten ben door mieren. En het jeukte verschrikkelijk. Vandaar dus de lange broek. Het was echt een geweldige dag, ik heb heel veel cadeautjes gekregen van Tia Nemisis. Ze is echt zo liefffff en klein. Iedereen is klein daar. Ik ben echt een reus. Ik ben ook nog met mijn oom Cesar een rondje wezen rijden op de motor, naar de Rio Magdalena en buiten Bolivar.
's Avonds zijn we naar Tia Leydis' huis geweest en daar werd het feest voortgezet en hebben we gegeten. En heb ik gedanst met mijn oom en stiefvader. Ik dacht altijd dat ik goed kon dansen maar dat neem ik dus terug. Vergeleken bij mijn oom en stiefvader kan ik echt niet dansen en ben ik echt een hark.
De nacht van 25 op 26 was ik ziek ofzo. Ik heb geen idee wat ik had maar ik ging dood van de buikpijn. En ik heb de hele nacht niet geslapen en ik was kots en kots misselijk. De volgende ochtend was ik ook helemaal brak en heb ik alleen maar gehuild van de hoofdpijn en de pijn in mijn buik. Later op de dag werd de hoofdpijn gelukkig minder maar de buikpijn bleef nog steeds. Ik heb ook niet echt veel gedaan die dag. Een beetje thuis gehangen en naar oma geweest.
Die avond kwam Marlon aan! Daar was ik echt blij mee want hij spreekt nog een beetje Engels. En kon ik hem lekker pesten. Zoals ik al zei, twee handen op een buik. Echt m'n nigga.
27 juli hebben we 's avonds een stuk gewandeld. Dat betekend hier eigenlijk: wandelen en foto's maken van elkaar en jezelf. Daar heb ik ook een paar leuke foto's aan overgehouden. Het was echt ontzettend warm die dag en weeeeer liep ik in een lange broek want muggenbeten. Ik heb nu allemaal kleine littekens op mijn benen van het krabben. 's Avonds weer naar Tio ( oom) Cesar, samen met Marlon. Het was een beetje awkward want ik begreep niks van wat iedereen zei en ze praatte de hele tijd over me. Toen ben ik een stukje gaan wandelen met mijn nicht Tati. En toen we terugkwamen gingen we buiten zitten, waar het koeler was dan binnen en hebben we gepraat en gezeten en bier gedronken (haha) en een beetje gepraat met google vertalen. En heb ik mensen uit Nederland gekoppeld aan mijn neef en nicht. Dat was een van de betere avonden. Zoals ik het nu vertel klinkt het natuurlijk heel droog en saai. Maar het was echt geweldig. Overal op straat lopen mensen, hoor je muziek, ruik je eten. Het is zo'n andere sfeer dan Nederland.
28 juli was het weer een familie dagje, bij oma geweest, ooms, tantes, iedereen. En 29 juli gingen we alweer weg. Dat was heel vervelend, mijn oma en tante Leydis moesten zoveel huilen en dat was wel moeilijk.
De terugreis was echt saaaaai, mijn kabel van mijn koptelefoon is kapot gegaan en ik had dus 4,5 uur lang geen muziek. Ik snap nog steeds niet hoe ik die reis overleefd heb. We hebben twee dagen bij tante Sara geslapen in Barranquilla. Daar heb ik weer een nicht en oom ontmoet. Die avond zijn we de stad in geweest, het was echt gezellig. Op straat was er een groep jongens een rap battle aan het houden en werd er gedanst en werden allemaal hebbedingetjes verkocht op straat. We zijn toen door het overdekte centrum gelopen en daarna hebben we buiten op een plein gezeten. Ik, mijn moeder, Manuel, Sergio, Marlon, tante Sara, nicht Jessica ( zij is meegegaan omdat de universiteit weer is begonnen en ze woont daar op de campus) en nicht Liseth, de dochter van tante Sara.
30 juli was ook een geweldige dag, we gingen namelijk naar Santa Marta. Naar de zeeeeee!! We gingen met de bus maar het is niet zoals je in Nederland met de bus gaat. Je gaat ergens langs de weg staan en dan stoppen er auto's die dan vragen waar je naar toe moet en daar stap je dan in. Volgens mij zijn het een soort taxi's ofzo, ook al zien ze er niet zo uit. Het is niet dat je bij een wildvreemde instapt ofzo. Nou ja, technisch gezien wel maar je snapt mijn punt. Hoop ik. In iedergeval, het is heel raar. We gingen dus in zo'n taxi achtige auto en we reden een stuk te stad uit. We reden naar een bepaalde plek, gewoon op het midden van de weg en daar stapten we uit en gingen we in een soort openbaar vervoer bus naar Santa Marta. Ongeveer 2,5 uur. En die dag ontmoette ik nóg een nicht. Zij woont in Barranquilla, dus vandaar.
Santa Marta is echt prachtig. Net een plaatje uit een vakantie magazine. Overal palmbomen, mooi strand, en ik kon mijn voeten zien in de zee!!! En de vissen!! Ik was echt in mijn sas. Het was echt prachtig. En ik heb nog leuke souvenirs gekocht voor thuis. Het was echt geweldig en gezellig.
31 juli vlogen we weer terug naar Bogotá. En zondag heb ik afscheid genomen van mijn moeder en broertjes. Dat was wel heel erg zwaar. Ze is nog in stad dus ik zou haar in principe nog kunnen zien, maar dat kan niet omdat ze geen geld voor een taxi heeft omdat ze dat geld voor haar reis naar Venezuela moet gebruiken. Ze gaat vrijdag weer terug.
Gister ben ik met mijn vader naar het kindertehuis geweest. Dat was 10 minuutjes met de taxi! Het was echt een speciale dag. Ik heb een rondleiding gekregen en met Miss Ximena gepraat. Zij is een soort mede directrice. Haar zoon is de officiele directeur. Mijn adoptie ouders hebben vroeger nog brieven met foto's gestuurd van mij en mijn broertje Lorenzo en ze hadden die nog! Dat was wel mooi om te zien. En om te zien dat er goed voor al die kinderen word gezorgd. Ik vond het echt fijn om daar te zijn. Miss Ximena was ook heel blij om mij te zien en te zien dat het goed met me ging. Ze zei dat het voor haar een geruststelling is dat het goed met me gaat en dat ik een liefdevolle familie heb in Nederland en dat ik altijd welkom was.
En 's middags heb ik nog een lekker goedkope manicure gehad in het centrum van Suba. 12.000 pesos, komt neer op 7 euro. Mijn nagels zijn al mooi lang !!
Nou dit was wel een beetje een deel van de afgelopen weken. Ik hoop dat jullie weer een beetje geupdated zijn.
Tot snel
Denise
Na een hele lange tijd weer een bericht van mij. Ik heb jullie ontzettend veel te vertellen dus bereid je voor.
Ik ben de de afgelopen week samen met mijn moeder en 3 broers in Bolivar geweest bij familie. De ontmoeting met mijn moeder na 2 jaar was echt geweldig! Ik was zo blij haar te zien!
Ik zal proberen zo georganiseerd mogelijk te schrijven. En niet alles door elkaar.
Dag 1: Woensdag 22 Juli.
Dit was de dag waarop ik ging vliegen. Ik, mijn moeder, Sergio (23 jaar) en Manuel (10 jaar). We hebben die nacht bij mijn andere broer geslapen, Marlon (24 jaar). Hij heeft een appartement in Bogotá. We stonden vroeg op zodat we op tijd weg konden en op tijd op het vliegveld waren. We hebben met z'n vijven in Marlon zijn appartement geslapen. Het gebouw is een soort studentenhuis zoals in Groningen. Maar dan geen studenten, maar van alles door elkaar. Marlon zijn kamer was ook niet zo heel groot dus het was passen en meten met slapen. Ik heb samen met mijn moeder in zijn bed geslapen, Manuel en Sergio op de grond op een matras en Marlon op de bank.
Toen we helemaal gereed waren, alles ingepakt hadden gingen we wachten op een taxi. Marlon was iets eerder weggegaan om een voor ons te vinden. Hij vloog zelf niet mee omdat hij nog moest werken.
Manuel had nog nooit gevlogen dus die was de hele ochtend hyperactief en zenuwachtig voor de vlucht. We vlogen met een binnenlandse vlucht met vliegtuig maatschappij LAN naar Barranquilla. Op het vliegveld gingen we onze bagage afgeven en door de douane. Daar namen we afscheid van Marlon. Hij is trouwens echt cool, echt m'n nigga. Hij heeft vet veel tattoo's en hij draagt Tommy Hilfiger en we zijn echt twee handen op een buik. Oke, maar dat ter zijde. Toen konden we wachten tot we het vliegtuig in konden. Dat duurde gelukkig niet zo lang. De vlucht duurde ook niet lang. 1,5 uur maar. Vanaf het moment dat ik het vliegtuig uitstapte werd ik omver geblazen door warmte. In Barranquilla is het ongeveer 33 graden. En Bogotá is het 13. Dus dat was een lekkere overgang. We werden opgewacht door een van mijn moeders zussen. Tia (tante) Sara. Met haar gingen we in een taxi naar een of andere standplaats voor busjes die naar Magangué rijden. Het is ook een soort taxi, maar dan anders. Ik weet niet echt hoe ik het uit moet leggen. Die auto rit duurde 4,5 uur. Toen we in Magangué aankwamen gingen we per motor ( ja, per motor!) naar Bolivar. Dat was ongeveer 10 minuten en het was echt cool! We reden naar mijn tante Leydis' huis. En daar waren mijn tante, mijn oma, mijn nichtje en mijn grote nicht. En het was echt geweldig om ze voor het eerst te zien!
In Bolivar kent iedereen elkaar. Het is een soort Valthermond maar dan nog kleiner en primitiever. De rest van de familie Rodriquez woont ook allemaal super dicht bij elkaar. Mijn oma woont 500 meter van mijn tante vandaan en weer een paar honderd meter verder wonen mij twee ooms en nog een andere tante. Echt super chill. Die avond heb ik kort even een paar ooms en tantes ontmoet, maar ik was super moe dus ik ging eigenlijk al heel snel slapen. Slapen was echt een hel trouwens, letterlijk. Het is zo warm daar, en de ventilatoren blazen eigenlijk gewoon warme lucht. Dus daar schoot ik nog niet echt iets mee op.
De tweede dag is eigenlijk niet zo interessant, we zijn naar mijn oma gegaan en hebben daar gegeten en gepraat, voor zover dat lukte, aangezien niemand Engels sprak.
De derde dag was ik weer bij oma en ben daarna met mijn nicht naar naar mijn oom en tante geweest. Een broer van mijn moeder. Mijn nicht Tatiana heeft toen mijn nagels gedaan en haar gestijld. Dat was een gezellige middag ondanks dat ik vrij weinig begreep van wat ze zeiden.
Het is niet dat ik super veel heb gedaan die week, want het was elke dag 35 graden. Dan heb je niet echt veel zin om constant bezig te zijn.
Die avond ben ik wezen wandelen met mijn moeder en nicht Jessisca, het was toen wat afgekoeld dus het was te doen. Ook al was het maar 5 minuutjes. We zijn gewandeld naar Rio Magdalena. Dit is de belangrijkste rivier van Colombia die van het zuiden naar het noorden loopt door het westelijke deel van het land. Heel groot en indrukwekkend met houten boten en vissers langs de kanten. Die dag was de man van mijn moeder, Fransisco ook aangekomen in Bolivar.
25 juni kwam er nog een tante aan. Mijn moeder heeft 10 broers en 7 zussen. Kun je nagaan hoe groot de familie Rodriquez is. Dit was Tia Nemisis. Echt een geweldig mens, ontzettend raar en gek, net als ik, maar ontzettend gezellig. Vanaf het moment dat ze me zag was ik haar poppetje en ging ze me de hele tijd knuffelen. We waren die dag bij mijn oma en het was een heus feest. Bier, eten en muziek. En 36 graden. En ik liep in een lange broek omdat ik helemaal lek geprikt ben door muggen en gebeten ben door mieren. En het jeukte verschrikkelijk. Vandaar dus de lange broek. Het was echt een geweldige dag, ik heb heel veel cadeautjes gekregen van Tia Nemisis. Ze is echt zo liefffff en klein. Iedereen is klein daar. Ik ben echt een reus. Ik ben ook nog met mijn oom Cesar een rondje wezen rijden op de motor, naar de Rio Magdalena en buiten Bolivar.
's Avonds zijn we naar Tia Leydis' huis geweest en daar werd het feest voortgezet en hebben we gegeten. En heb ik gedanst met mijn oom en stiefvader. Ik dacht altijd dat ik goed kon dansen maar dat neem ik dus terug. Vergeleken bij mijn oom en stiefvader kan ik echt niet dansen en ben ik echt een hark.
De nacht van 25 op 26 was ik ziek ofzo. Ik heb geen idee wat ik had maar ik ging dood van de buikpijn. En ik heb de hele nacht niet geslapen en ik was kots en kots misselijk. De volgende ochtend was ik ook helemaal brak en heb ik alleen maar gehuild van de hoofdpijn en de pijn in mijn buik. Later op de dag werd de hoofdpijn gelukkig minder maar de buikpijn bleef nog steeds. Ik heb ook niet echt veel gedaan die dag. Een beetje thuis gehangen en naar oma geweest.
Die avond kwam Marlon aan! Daar was ik echt blij mee want hij spreekt nog een beetje Engels. En kon ik hem lekker pesten. Zoals ik al zei, twee handen op een buik. Echt m'n nigga.
27 juli hebben we 's avonds een stuk gewandeld. Dat betekend hier eigenlijk: wandelen en foto's maken van elkaar en jezelf. Daar heb ik ook een paar leuke foto's aan overgehouden. Het was echt ontzettend warm die dag en weeeeer liep ik in een lange broek want muggenbeten. Ik heb nu allemaal kleine littekens op mijn benen van het krabben. 's Avonds weer naar Tio ( oom) Cesar, samen met Marlon. Het was een beetje awkward want ik begreep niks van wat iedereen zei en ze praatte de hele tijd over me. Toen ben ik een stukje gaan wandelen met mijn nicht Tati. En toen we terugkwamen gingen we buiten zitten, waar het koeler was dan binnen en hebben we gepraat en gezeten en bier gedronken (haha) en een beetje gepraat met google vertalen. En heb ik mensen uit Nederland gekoppeld aan mijn neef en nicht. Dat was een van de betere avonden. Zoals ik het nu vertel klinkt het natuurlijk heel droog en saai. Maar het was echt geweldig. Overal op straat lopen mensen, hoor je muziek, ruik je eten. Het is zo'n andere sfeer dan Nederland.
28 juli was het weer een familie dagje, bij oma geweest, ooms, tantes, iedereen. En 29 juli gingen we alweer weg. Dat was heel vervelend, mijn oma en tante Leydis moesten zoveel huilen en dat was wel moeilijk.
De terugreis was echt saaaaai, mijn kabel van mijn koptelefoon is kapot gegaan en ik had dus 4,5 uur lang geen muziek. Ik snap nog steeds niet hoe ik die reis overleefd heb. We hebben twee dagen bij tante Sara geslapen in Barranquilla. Daar heb ik weer een nicht en oom ontmoet. Die avond zijn we de stad in geweest, het was echt gezellig. Op straat was er een groep jongens een rap battle aan het houden en werd er gedanst en werden allemaal hebbedingetjes verkocht op straat. We zijn toen door het overdekte centrum gelopen en daarna hebben we buiten op een plein gezeten. Ik, mijn moeder, Manuel, Sergio, Marlon, tante Sara, nicht Jessica ( zij is meegegaan omdat de universiteit weer is begonnen en ze woont daar op de campus) en nicht Liseth, de dochter van tante Sara.
30 juli was ook een geweldige dag, we gingen namelijk naar Santa Marta. Naar de zeeeeee!! We gingen met de bus maar het is niet zoals je in Nederland met de bus gaat. Je gaat ergens langs de weg staan en dan stoppen er auto's die dan vragen waar je naar toe moet en daar stap je dan in. Volgens mij zijn het een soort taxi's ofzo, ook al zien ze er niet zo uit. Het is niet dat je bij een wildvreemde instapt ofzo. Nou ja, technisch gezien wel maar je snapt mijn punt. Hoop ik. In iedergeval, het is heel raar. We gingen dus in zo'n taxi achtige auto en we reden een stuk te stad uit. We reden naar een bepaalde plek, gewoon op het midden van de weg en daar stapten we uit en gingen we in een soort openbaar vervoer bus naar Santa Marta. Ongeveer 2,5 uur. En die dag ontmoette ik nóg een nicht. Zij woont in Barranquilla, dus vandaar.
Santa Marta is echt prachtig. Net een plaatje uit een vakantie magazine. Overal palmbomen, mooi strand, en ik kon mijn voeten zien in de zee!!! En de vissen!! Ik was echt in mijn sas. Het was echt prachtig. En ik heb nog leuke souvenirs gekocht voor thuis. Het was echt geweldig en gezellig.
31 juli vlogen we weer terug naar Bogotá. En zondag heb ik afscheid genomen van mijn moeder en broertjes. Dat was wel heel erg zwaar. Ze is nog in stad dus ik zou haar in principe nog kunnen zien, maar dat kan niet omdat ze geen geld voor een taxi heeft omdat ze dat geld voor haar reis naar Venezuela moet gebruiken. Ze gaat vrijdag weer terug.
Gister ben ik met mijn vader naar het kindertehuis geweest. Dat was 10 minuutjes met de taxi! Het was echt een speciale dag. Ik heb een rondleiding gekregen en met Miss Ximena gepraat. Zij is een soort mede directrice. Haar zoon is de officiele directeur. Mijn adoptie ouders hebben vroeger nog brieven met foto's gestuurd van mij en mijn broertje Lorenzo en ze hadden die nog! Dat was wel mooi om te zien. En om te zien dat er goed voor al die kinderen word gezorgd. Ik vond het echt fijn om daar te zijn. Miss Ximena was ook heel blij om mij te zien en te zien dat het goed met me ging. Ze zei dat het voor haar een geruststelling is dat het goed met me gaat en dat ik een liefdevolle familie heb in Nederland en dat ik altijd welkom was.
En 's middags heb ik nog een lekker goedkope manicure gehad in het centrum van Suba. 12.000 pesos, komt neer op 7 euro. Mijn nagels zijn al mooi lang !!
Nou dit was wel een beetje een deel van de afgelopen weken. Ik hoop dat jullie weer een beetje geupdated zijn.
Tot snel
Denise
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
