Dag 24
Door: Deens
Blijf op de hoogte en volg Denise Paola
09 Augustus 2015 | Colombia, Bogota
Gegroet allen.
Vanaf vandaag is het nog maar 4 dagen tot dat ik naar huis ga. En om eerlijk te zijn kan ik niet wachten. De afgelopen dagen waren niet echt prettig.
Maar ik zal beginnen met het leuke nieuws.
Ik heb een tijd geleden gepost dat ik afscheid heb genomen van mijn moeder en broers. En dat dat heel erg tegen viel, en dat ik haar niet meer kon zien ondanks dat ze nog in de stad was. Maar ik heb uiteindelijk toch nog gefixed dat ik twee dagen bij haar kon zijn! Gelukkig, want het afscheid viel echt heel erg tegen. En nu kon ik haar toch nog zien en het leuk hebben. Ik ben met een bus samen met mijn vader naar Hayuelos gegaan. Dat is een groot winkelcentrum in de stad. Dit winkelcentrum is dicht bij waar mijn broer Marlon woont, dus het scheelde voor mijn moeder weer geld voor een taxi want ze kon dan met de bus. Dat kost ongeveer 2000 pesos wat neer komt op 70 cent..... Mijn moeder wéér zien was echt geweldig!
We zijn toen even het winkelcentrum in geweest en toen kwamen we een ICentre tegen, dat heet hier trouwens IShop, en aangezien mijn nichtje mijn koptelefoon gesloopt heeft wilde ik nieuwe oordopjes kopen, en waarom geen earpods. Want zonder goede kwalitieit muziek kan ik niet leven (haha). Dus ik wilde afrekenen, maar mijn pinpas weigerde. En I PANICKED. Want er stond gewoon geld op. En de medewerkers werden al ongeduldig. Dus toen zijn we maar weg gegaan. Ik dacht dat mijn pas het misschien wel deed bij een pinautomaat, maar ook daar werkte die niet. Terwijl die wel werkte twee weken geleden. Nu was ik volledig in paniek. Ook al zag je dat niet aan mijn gezicht. En ik had nergens internet dus ik kon niet op mijn mobiel bankieren app om te kijken of ik op de een of andere vage manier beroofd was. Toen heb ik via mijn moeders telefoon mijn moeder in Nederland geappt of zij kon kijken wat er aan de hand was. Het probleem bleek te zijn dat mijn pinpas alleen op Europa stond. Dus dat ik alleen in Europa kon pinnen. En voor dat ik op vakantie ging had de bank het op Wereld gezet, maar blijkbaar te vroeg teruggezet. Dus toen moest dat weer terug gezet worden. En dat duurde een uur. In de tussentijd zijn mijn moeder en ik naar Fontibon gegaan, daar woont mijn broer, en hebben we middag gegeten in zijn huis. En toen na een uur zijn we wezen proberen en toen deed mijn pinpas het weer.
Toen we weer terug kwamen uit het winkelcentrum hebben we thuis film gekeken en gingen we met stressballetjes een overgooi spel doen. Samen met Manuel en Sergio. Rond 16:00 kwam Marlon thuis van zijn werk en was ons gezinnetje weer compleet. De volgende dag hebben we niet heel veel gedaan, maar dat maakte niet uit want het was hoe dan ook gezellig. Mijn moeder en Manuel zouden die avond weer naar Venezuela gaan. Ze gingen met de bus, wat 17 uur duurt. Ze gingen om 17:00 weg en ondertussen werd mij terloops heel goed nieuws verteld.
Ik weet niet of ik eigenlijk mag vertellen.
MAAR IK DOE HET TOCH.
want
het goede nieuws is
Mijn moeder gaat trouwen. December 2016. En ik ben haar getuige!!!!!! samen met mijn broer Marlon! Dus dat word als ik terug ben een baan zoeken en hard sparen voor een reis naar Venezuela volgend jaar.
Ik ben echt de gelukkigste dochter op aarde en ik gun haar al het geluk van de wereld uit de bodem van mijn hart.
Toen ze daarna ook wegging heb ik niet gehuild want het was geen afscheid, het was gewoon een tot ziens. En als ik haar straks weer zie is ze een perfecte bruid.
Die avond ging ik met de bus weer naar Suba. Samen met Marlon en Diana (zijn vriendin). In Suba woont mijn vader.
Hopelijk zie ik mijn broer nog voordat ik terug ga naar huis.
Nu komt het vervelende gedeelte van de afgelopen twee dagen.
Mijn vader had kaartjes gekocht voor Piscilago, een of ander park ergens in Melgar. Daarvoor moesten wij om 3:40 AM opstaan en om 4:00 AM vertrekken. En ik had hier absoluut geen zin in. Ik was ten eerste behoorlijk geïrriteerd dat ik weer naar mijn vader moest, en toen kwam hij met het achterlijke idee om zo vroeg weg te gaan. Ik was behoorlijk pissig en toen ben ik maar naar mijn kamer gegaan. Ik was echt heel boos, niet alleen omdat we zo vroeg weg zouden gaan, maar ook om het hele feit dat ik me hier de laatste tijd gewoon niet meer echt welkom voel. Dus toen ben ik maar naar bed gegaan.
De volgende ochtend werd ik dus om 3:40 wakker gemaakt en oh wat was ik chagrijnig. Ik heb ook geen aanstalten gemaakt om uit bed te gaan. En toen ontstond er opeens ruzie in huis. Mijn vader zijn vrouw was aan het huilen en mijn vader was aan het schreeuwen. En uiteindelijk gingen we toch niet weg. Het was behoorlijk ongemakkelijk allemaal. Ik heb gisteren de hele dag series gekeken en ben weinig tot niet uit mijn kamer geweest, want het was allemaal heel raar en ongemakkelijk.
Ik heb het gevoel dat dit allemaal door mij komt, omdat ik liever bij mijn moeder ben dan hier, en om dingen die vroeger gebeurd zijn tussen mijn vader en zijn vrouw. Maar ze zeggen hier dat het niet mijn schuld is, maar toch blijft dat gevoel. Daarom kan ik niet wachten om weer naar huis te gaan. Wat natuurlijk een beetje triest is. Maar ik heb het op dit moment echt gehad.
Het scheelt dat het nog maar 4 dagen zijn, dus ik moet nog 4 dagen van ongemakkelijkheid door zien te komen en dan kom ik jullie weer verblijden met mijn aanwezigheid in Nederland.
Hopelijk zijn jullie een beetje geupdated.
Tot snel!
Deens.
Vanaf vandaag is het nog maar 4 dagen tot dat ik naar huis ga. En om eerlijk te zijn kan ik niet wachten. De afgelopen dagen waren niet echt prettig.
Maar ik zal beginnen met het leuke nieuws.
Ik heb een tijd geleden gepost dat ik afscheid heb genomen van mijn moeder en broers. En dat dat heel erg tegen viel, en dat ik haar niet meer kon zien ondanks dat ze nog in de stad was. Maar ik heb uiteindelijk toch nog gefixed dat ik twee dagen bij haar kon zijn! Gelukkig, want het afscheid viel echt heel erg tegen. En nu kon ik haar toch nog zien en het leuk hebben. Ik ben met een bus samen met mijn vader naar Hayuelos gegaan. Dat is een groot winkelcentrum in de stad. Dit winkelcentrum is dicht bij waar mijn broer Marlon woont, dus het scheelde voor mijn moeder weer geld voor een taxi want ze kon dan met de bus. Dat kost ongeveer 2000 pesos wat neer komt op 70 cent..... Mijn moeder wéér zien was echt geweldig!
We zijn toen even het winkelcentrum in geweest en toen kwamen we een ICentre tegen, dat heet hier trouwens IShop, en aangezien mijn nichtje mijn koptelefoon gesloopt heeft wilde ik nieuwe oordopjes kopen, en waarom geen earpods. Want zonder goede kwalitieit muziek kan ik niet leven (haha). Dus ik wilde afrekenen, maar mijn pinpas weigerde. En I PANICKED. Want er stond gewoon geld op. En de medewerkers werden al ongeduldig. Dus toen zijn we maar weg gegaan. Ik dacht dat mijn pas het misschien wel deed bij een pinautomaat, maar ook daar werkte die niet. Terwijl die wel werkte twee weken geleden. Nu was ik volledig in paniek. Ook al zag je dat niet aan mijn gezicht. En ik had nergens internet dus ik kon niet op mijn mobiel bankieren app om te kijken of ik op de een of andere vage manier beroofd was. Toen heb ik via mijn moeders telefoon mijn moeder in Nederland geappt of zij kon kijken wat er aan de hand was. Het probleem bleek te zijn dat mijn pinpas alleen op Europa stond. Dus dat ik alleen in Europa kon pinnen. En voor dat ik op vakantie ging had de bank het op Wereld gezet, maar blijkbaar te vroeg teruggezet. Dus toen moest dat weer terug gezet worden. En dat duurde een uur. In de tussentijd zijn mijn moeder en ik naar Fontibon gegaan, daar woont mijn broer, en hebben we middag gegeten in zijn huis. En toen na een uur zijn we wezen proberen en toen deed mijn pinpas het weer.
Toen we weer terug kwamen uit het winkelcentrum hebben we thuis film gekeken en gingen we met stressballetjes een overgooi spel doen. Samen met Manuel en Sergio. Rond 16:00 kwam Marlon thuis van zijn werk en was ons gezinnetje weer compleet. De volgende dag hebben we niet heel veel gedaan, maar dat maakte niet uit want het was hoe dan ook gezellig. Mijn moeder en Manuel zouden die avond weer naar Venezuela gaan. Ze gingen met de bus, wat 17 uur duurt. Ze gingen om 17:00 weg en ondertussen werd mij terloops heel goed nieuws verteld.
Ik weet niet of ik eigenlijk mag vertellen.
MAAR IK DOE HET TOCH.
want
het goede nieuws is
Mijn moeder gaat trouwen. December 2016. En ik ben haar getuige!!!!!! samen met mijn broer Marlon! Dus dat word als ik terug ben een baan zoeken en hard sparen voor een reis naar Venezuela volgend jaar.
Ik ben echt de gelukkigste dochter op aarde en ik gun haar al het geluk van de wereld uit de bodem van mijn hart.
Toen ze daarna ook wegging heb ik niet gehuild want het was geen afscheid, het was gewoon een tot ziens. En als ik haar straks weer zie is ze een perfecte bruid.
Die avond ging ik met de bus weer naar Suba. Samen met Marlon en Diana (zijn vriendin). In Suba woont mijn vader.
Hopelijk zie ik mijn broer nog voordat ik terug ga naar huis.
Nu komt het vervelende gedeelte van de afgelopen twee dagen.
Mijn vader had kaartjes gekocht voor Piscilago, een of ander park ergens in Melgar. Daarvoor moesten wij om 3:40 AM opstaan en om 4:00 AM vertrekken. En ik had hier absoluut geen zin in. Ik was ten eerste behoorlijk geïrriteerd dat ik weer naar mijn vader moest, en toen kwam hij met het achterlijke idee om zo vroeg weg te gaan. Ik was behoorlijk pissig en toen ben ik maar naar mijn kamer gegaan. Ik was echt heel boos, niet alleen omdat we zo vroeg weg zouden gaan, maar ook om het hele feit dat ik me hier de laatste tijd gewoon niet meer echt welkom voel. Dus toen ben ik maar naar bed gegaan.
De volgende ochtend werd ik dus om 3:40 wakker gemaakt en oh wat was ik chagrijnig. Ik heb ook geen aanstalten gemaakt om uit bed te gaan. En toen ontstond er opeens ruzie in huis. Mijn vader zijn vrouw was aan het huilen en mijn vader was aan het schreeuwen. En uiteindelijk gingen we toch niet weg. Het was behoorlijk ongemakkelijk allemaal. Ik heb gisteren de hele dag series gekeken en ben weinig tot niet uit mijn kamer geweest, want het was allemaal heel raar en ongemakkelijk.
Ik heb het gevoel dat dit allemaal door mij komt, omdat ik liever bij mijn moeder ben dan hier, en om dingen die vroeger gebeurd zijn tussen mijn vader en zijn vrouw. Maar ze zeggen hier dat het niet mijn schuld is, maar toch blijft dat gevoel. Daarom kan ik niet wachten om weer naar huis te gaan. Wat natuurlijk een beetje triest is. Maar ik heb het op dit moment echt gehad.
Het scheelt dat het nog maar 4 dagen zijn, dus ik moet nog 4 dagen van ongemakkelijkheid door zien te komen en dan kom ik jullie weer verblijden met mijn aanwezigheid in Nederland.
Hopelijk zijn jullie een beetje geupdated.
Tot snel!
Deens.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
